Διανύουμε τη Μεγάλη Εβδομάδα του Πάσχα, τα μαγαζιά άνοιξαν και η ζωή μας μπαίνει στην «κανονικότητα» των εορτών, όσο θα μπορούσε φυσικά, να μπει.. Εμείς, όμως είμαστε στο κλίμα των ημερών; Ποιο είναι το πνεύμα της Μεγάλης εβδομάδας εκτός από την κατανάλωση και τον οβελία της Κυριακής του Πάσχα; …δεδομένου των συνθηκών, επιβάλλεται και φέτος περιορισμός στις συναναστροφές και στις συναθροίσεις.
Οι μαθητές του Λυκείου επέστρεψαν στα θρανία τους μετά από πολύ καιρό απουσίας . Όλοι παραπονιούνται ότι είναι κουρασμένοι, πράγμα φυσιολογικό, αφού προέρχονται από μια μακρά περίοδο εγκλεισμού-που δεν έχει τελειώσει ακόμα-, στην οποία όλοι καλούμασταν και καλούμαστε να προσαρμοστούμε.
Έχουν περάσει πάνω από πέντε μήνες που είμαστε κλεισμένοι στο σπίτι μας,πέντε μήνες είναι κλεισμένα και τα παιδιά μας. Αλήθεια,έχουμε σκεφτεί πώς αισθάνονται τα παιδιά όλο αυτό το διάστημα μόνα στο σπίτι,όταν εμείς οι μαμάδες πάμε για δουλειά ή δουλεύουμε μέσα σ’ αυτό; Το παιδί έχει ξεχάσει πώς είναι να τρέχει,να παίζει με τα’ άλλα παιδιά στο σχολείο, να κάνει τα χόμπυ του και να βλέπει «δια ζώσης» τους φίλους του.. Ο έφηβος έχει αποστασιοποιηθεί από τις δραστηριότητές του και έχει χάσει το «φευγιό» του. «Ξεφεύγει» κάνοντας πλοήγηση στο διαδίκτυο ενώ μέσα του αισθάνεται ότι «βράζει» κι ασφυκτιά!
Σήμερα, στη δύσκολη κατάσταση που ζούμε, πολλοί άνθρωποι έχουν χάσει τις αντοχές τους και ίσως και τον εαυτό τους… Αισθάνονται αποπροσανατολισμένοι και κάποιες φορές ανήμποροι να διαχειριστούν καταστάσεις ή να λύσουν τα προβλήματά τους. Έχεις «δει» τον εαυτό σου στον «καθρέφτη»;
