Πολλές φορές αναρωτιόμαστε τι μας συμβαίνει. Δεν ξέρουμε γιατί νιώθουμε μπερδεμένοι, στεναχωρημένοι ή λυπημένοι. Είναι όμως αυτό αλήθεια; Ποιος δε γνωρίζει αυτό που του συμβαίνει; Στην πραγματικότητα όλοι γνωρίζουμε τι μας συμβαίνει και γιατί. Απλώς δε θέλουμε να το παραδεχτούμε. Πώς μπορούμε να αναγνωρίσουμε αυτό που μας απασχολεί;
Την προηγούμενη εβδομάδα παρακολούθησα ένα θεατρικό έργο που με έβαλε σε πολλές σκέψεις και γι’ αυτό αποφάσισα να το μοιραστώ μαζί σας. Ένα κυνηγημένο κορίτσι από τους «κακούς» φτάνει σε μια μικρή απομονωμένη πόλη για να βρει καταφύγιο. Οι κάτοικοι φτωχοί και πολύ απομονωμένοι. Στην αρχή είναι διστακτικοί, αλλά αποφασίζουν να την δεχτούν. Αυτή, μια φωτεινή κοπέλα και καλοσυνάτη, προσπαθεί να τους το ανταποδώσει βοηθώντας τους στις δουλειές τους. Όσο δούλευε γι’ αυτούς, τόσο αυτοί ήταν πιο απαιτητικοί.
Η τελευταία εβδομάδα ήταν πολύ τραγική με το δυστύχημα στα Τέμπη, πράγμα που τρομοκράτησε τους γονείς, θύμωσε τους νέους και εύχομαι να προβλημάτισε την κοινωνία. Το τραγικό αποτέλεσμα είχε δυστυχώς μακροχρόνιες αιτίες… Ποιος όμως ήθελε να τις δει;
