Η μετά covid εποχή έφερε στο προσκήνιο πολλά από τα θέματα που αφορούν τις διαπροσωπικές σχέσεις. Ένα τεράστιο πρόβλημα που αναδύθηκε ήταν αυτό της φιλίας.Το συναίσθημα που πλανάται αυτόν τον καιρό είναι η μοναξιά. Άνθρωποι μόνοι, μικροί και μεγάλοι, αγόρια και κορίτσια, άνδρες και γυναίκες κάθε ηλικίας. Πολλοί παραπονιούνται για το πόσο άλλαξε ο κόσμος και πολλοί σιωπηλά υποφέρουν.
Εστία: ο όνομά της σημαίνει «οίκος και εστία» δηλαδή το σπίτι και οι ένοικοι του. Στην αρχαία εποχή, εστία ήταν η φωτιά που έκαιγε στο κέντρο του σπιτιού στη οποία φτιαχνόταν το φαγητό και γίνονταν οι συγκεντρώσεις των μελών της οικογένειας. Σήμερα υπάρχει εστία; Υπάρχει χώρος και χρόνος για επικοινωνία των ανθρώπων που «συγκατοικούν» ακόμα κι αν έχουν δεσμούς αίματος;
Τον τελευταίο χρόνο, ακούμε συνεχώς για δολοφονίες γυναικών ανεξαρτήτως ηλικίας. Το φαινόμενο είναι ιδιαιτέρως ανησυχητικό και φαίνεται πως όσο περνάει ο καιρός γιγαντώνεται, δημιουργώντας το φόβο στους νέους και ιδιαίτερα στα κορίτσια.
Μαμά, Μαμά, που είσαι; Φοβάμαι! Φοβάμαι γιατί νιώθω μόνος μου. Εσύ είσαι απορροφημένη στις σκέψεις σου, στα προβλήματά σου ή… στο κινητό σου! Εγώ είμαι δίπλα σου και δε με βλέπεις… παίζω μόνος μου, βλέπω τηλεόραση μόνος μου, σκέφτομαι μόνος μου…
Οι μέρες των Χριστουγέννων πλησιάζουν!!! Ποιος θα μου φτιάξει το πρόγραμμα των Χριστουγέννων; Αλήθεια, γιατί μού χρειάζεται το πρόγραμμα; Μα για να περάσω καλά! Να διασκεδάσω! Να χαρώ!
Έχετε σκεφτεί πόσο μεγάλη επίδραση έχει ο λόγος μας στον εαυτό μας και στους άλλους; Είναι αλήθεια πως ο λόγος έχει μεγάλη επίδραση στον άνθρωπο, και σ’ αυτόν που τον λέει και σ’ αυτόν που τον ακούσει. Ο λόγος είναι ένα ζωντανό στοιχείο του ανθρώπου που γεννιέται μέσα απ’ αυτόν. Με το λόγο εκφράζει τις σκέψεις του, τα συναισθήματά του, τους φόβους και τις ανησυχίες του αλλά και τα κίνητρά του, τις προσδοκίες του. Συνεπώς, αν κάποιος ξέρει ν’ ακούει, μπορεί να καταλάβει τα πάντα! Πόσο μάλλον αν μπορεί ν’ ακούει και τον εαυτό του!
Πρέπει να παραδεχτούμε πως επηρεαζόμαστε από τους συγγενείς που κάνουν πράγματα οδυνηρά, εγωιστικά και κάποιες φορές απαράδεκτα. Μπορεί να είναι ο πατέρας μας ή η μητέρα μας που δε σταματούν να μας συμβουλεύουν και να μας επικρίνουν, η πεθερά μας που μπορεί να προσπαθεί να μας δημιουργήσει ενοχές που έχουμε τη δική μας ζωή, ακόμα και το παιδί μας που είναι πολύ απαιτητικό και προσπαθεί να μας κάνει τη ζωή δύσκολη. Μπορεί να είναι η αδερφή ή ο αδερφός που μας απογοητεύουν.
Οι μαθητές της σχολικής ηλικίας επιστρέφουν στα θρανία λίγο καιρό πριν ολοκληρωθεί το σχολικό έτος! Σε άλλες περιόδους θα μας φαινόταν οξύμωρο, αλλά στην παρούσα περίοδο τα παιδιά γυρίζουν στο γνώριμο περιβάλλον τους …κουρασμένα! Πολλοί μαθητές της προσχολικής, σχολικής ηλικίας αλλά και φοιτητές μετά τις τελευταίες πληροφορίες, έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους. Η επίδοσή τους έχει μειωθεί, όπως και η διάθεσή τους για διάβασμα και επανένταξή τους στις λειτουργίες του σχολείου.
Έχουν περάσει πάνω από πέντε μήνες που είμαστε κλεισμένοι στο σπίτι μας,πέντε μήνες είναι κλεισμένα και τα παιδιά μας. Αλήθεια,έχουμε σκεφτεί πώς αισθάνονται τα παιδιά όλο αυτό το διάστημα μόνα στο σπίτι,όταν εμείς οι μαμάδες πάμε για δουλειά ή δουλεύουμε μέσα σ’ αυτό; Το παιδί έχει ξεχάσει πώς είναι να τρέχει,να παίζει με τα’ άλλα παιδιά στο σχολείο, να κάνει τα χόμπυ του και να βλέπει «δια ζώσης» τους φίλους του.. Ο έφηβος έχει αποστασιοποιηθεί από τις δραστηριότητές του και έχει χάσει το «φευγιό» του. «Ξεφεύγει» κάνοντας πλοήγηση στο διαδίκτυο ενώ μέσα του αισθάνεται ότι «βράζει» κι ασφυκτιά!
Έχετε σκεφτεί πόσο έχουν κουραστεί οι μαθητές από την τηλεκπαίδευση; Θεωρητικά δε μετακινούνται και έχουν περισσότερη ευελιξία στην παρακολούθηση και στο διάβασμα της ημέρας. Είναι όμως αλήθεια;
