Όλοι έχουμε αναρωτηθεί σε διάφορες περιόδους της ζωής μας πόσο υποστηρίζουμε και πιστεύουμε στον εαυτό μας. Ένας καλό οδηγός είναι η συμπεριφορά, τόσο η δική μας όσο και η συμπεριφορά των άλλων. Έχουμε παρατηρήσει πώς συμπεριφερόμαστε στον εαυτό μας; Πώς τον προστατεύουμε ή πόσο του επιτρέπουμε να ονειρευτεί, να χαρεί, να δημιουργήσει;
Βρισκόμαστε στα μέσα του καλοκαιριού. Οι δραστηριότητες λιγοστεύουν, και όσο πλησιάζουν οι καλοκαιρινές διακοπές ο ελεύθερος χρόνος αυξάνεται.
Ακούμε καθημερινά τα ποσοστά των κρουσμάτων covid στους εφήβους να έχουν εκτοξευτεί. Οι έφηβοι έχουν βγει από μια δύσκολη περίοδο εγκλεισμού που έχει αφήσει τα σημάδια της όχι μόνο στα παιδιά αλλά και στους ενήλικες. Έχουν βιώσει το άγχος, τη μοναξιά από τους φίλους τους αλλά και σε πολλές περιπτώσεις και από την ίδια τους την οικογένεια. Η τηλεκπαίδευση δημιούργησε πολλά αδιέξοδα και πολλά κενά στην ύλη του έτους του σχολείου.
Σήμερα, πολλοί τρέχουν καθημερινά πανικόβλητοι. Άλλοι διαμαρτύρονται ότι δεν προλαβαίνουν να ολοκληρώσουν τις δουλειές τους, να ξεκουραστούν, να πάνε μια βόλτα, να δουν τους αγαπημένους τους. Πόσο αλήθεια είναι αυτό; Έχετε αισθανθεί ότι παρόλο που τρέχατε όλη μέρα «δεν κάνατε τίποτα»; Έχετε νιώσει τη ματαίωση, ότι μετά από μια άκρως κουραστική μέρα δε σας δόθηκε καμία χαρά και απόλαυση; Μήπως έχετε χάσει το χρόνο σας;
«Οι πρωταθλητές δεν φτιάχνονται στα γυμναστήρια, οι πρωταθλητές φτιάχνονται από κάτι που έχουν βαθιά μέσα τους – μια επιθυμία, ένα όνειρο, ένα όραμα. Πρέπει να έχουν αντοχή και την ύστατη στιγμή, πρέπει να είναι λίγο πιο γρήγοροι, πρέπει να έχουν την ικανότητα και τη θέληση. Αλλά η θέληση πρέπει να είναι μεγαλύτερη από την ικανότητα.» Μοχάμετ Άλι
Οι μαθητές της σχολικής ηλικίας επιστρέφουν στα θρανία λίγο καιρό πριν ολοκληρωθεί το σχολικό έτος! Σε άλλες περιόδους θα μας φαινόταν οξύμωρο, αλλά στην παρούσα περίοδο τα παιδιά γυρίζουν στο γνώριμο περιβάλλον τους …κουρασμένα! Πολλοί μαθητές της προσχολικής, σχολικής ηλικίας αλλά και φοιτητές μετά τις τελευταίες πληροφορίες, έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους. Η επίδοσή τους έχει μειωθεί, όπως και η διάθεσή τους για διάβασμα και επανένταξή τους στις λειτουργίες του σχολείου.
Οι μαθητές του Λυκείου επέστρεψαν στα θρανία τους μετά από πολύ καιρό απουσίας . Όλοι παραπονιούνται ότι είναι κουρασμένοι, πράγμα φυσιολογικό, αφού προέρχονται από μια μακρά περίοδο εγκλεισμού-που δεν έχει τελειώσει ακόμα-, στην οποία όλοι καλούμασταν και καλούμαστε να προσαρμοστούμε.
Έχουν περάσει πάνω από πέντε μήνες που είμαστε κλεισμένοι στο σπίτι μας,πέντε μήνες είναι κλεισμένα και τα παιδιά μας. Αλήθεια,έχουμε σκεφτεί πώς αισθάνονται τα παιδιά όλο αυτό το διάστημα μόνα στο σπίτι,όταν εμείς οι μαμάδες πάμε για δουλειά ή δουλεύουμε μέσα σ’ αυτό; Το παιδί έχει ξεχάσει πώς είναι να τρέχει,να παίζει με τα’ άλλα παιδιά στο σχολείο, να κάνει τα χόμπυ του και να βλέπει «δια ζώσης» τους φίλους του.. Ο έφηβος έχει αποστασιοποιηθεί από τις δραστηριότητές του και έχει χάσει το «φευγιό» του. «Ξεφεύγει» κάνοντας πλοήγηση στο διαδίκτυο ενώ μέσα του αισθάνεται ότι «βράζει» κι ασφυκτιά!
Σήμερα, στη δύσκολη κατάσταση που ζούμε, πολλοί άνθρωποι έχουν χάσει τις αντοχές τους και ίσως και τον εαυτό τους… Αισθάνονται αποπροσανατολισμένοι και κάποιες φορές ανήμποροι να διαχειριστούν καταστάσεις ή να λύσουν τα προβλήματά τους. Έχεις «δει» τον εαυτό σου στον «καθρέφτη»;
Έχετε σκεφτεί πόσο έχουν κουραστεί οι μαθητές από την τηλεκπαίδευση; Θεωρητικά δε μετακινούνται και έχουν περισσότερη ευελιξία στην παρακολούθηση και στο διάβασμα της ημέρας. Είναι όμως αλήθεια;
