Την προηγούμενη εβδομάδα παρακολούθησα ένα θεατρικό έργο που με έβαλε σε πολλές σκέψεις και γι’ αυτό αποφάσισα να το μοιραστώ μαζί σας.
Ένα κυνηγημένο κορίτσι από τους «κακούς» φτάνει σε μια μικρή απομονωμένη πόλη για να βρει καταφύγιο. Οι κάτοικοι φτωχοί και πολύ απομονωμένοι. Στην αρχή είναι διστακτικοί, αλλά αποφασίζουν να την δεχτούν. Αυτή, μια φωτεινή κοπέλα και καλοσυνάτη, προσπαθεί να τους το ανταποδώσει βοηθώντας τους στις δουλειές τους. Όσο δούλευε γι’ αυτούς, τόσο αυτοί ήταν πιο απαιτητικοί.
Κάποια στιγμή εμφανίστηκαν «οι κακοί» και για της εξασφαλίσουν προστασία, την εξανάγκασαν να κάνει περισσότερα. Όσο ήταν φοβισμένη τόσο αυτοί άρχισαν να την λεηλατούν. Έφτασαν στο σημείο να την εκμεταλλεύονται και οι άνδρες της πόλης, ακόμα και να την βιάζουν. Αυτή υπέμενε το μαρτύριό της σιωπηλά προκειμένου να «σωθεί», αφού ακόμα κι αυτός που την είχε ερωτευτεί την κορόιδευε και την εκμεταλλευόταν. Στο τέλος αποδείχτηκε ότι αυτός που την κυνηγούσε ήταν ο μαφιόζος πατέρας της, επειδή αυτή είχε φύγει από κοντά του, γιατί δε δεν ήθελε να είναι εγκληματίας σαν κι αυτόν. Ήθελε να διαφυλάξει το φως της και την καλοσύνη της. Τελικά όμως τι κατάφερε; Πήγε να κρυφτεί σε μια πόλη που οι εξαθλιωμένοι κάτοικοι απόκτησαν πάνω της εξουσία και την λεηλάτησαν.
Πιο λοιπόν είναι το ηθικό δίδαγμα;
Το ηθικό δίδαγμα είναι πως δεν μπορούμε να είμαστε αφελείς. Τις περισσότερες φορές, στους ανθρώπους που παραχωρούμε εξουσία πάνω μας, χωρίς να έχουμε ελέγξει τα κίνητρά τους, δίνουμε την ευκαιρία να μας λεηλατήσουν. Και περισσότερο κινδυνεύουν αυτοί που είναι φωτεινοί και εκλεκτοί. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αντέχουν το φως, γιατί έχουν παραδοθεί στο σκοτάδι της εξαθλιωμένης του ύπαρξης….
Εμείς όμως τι μπορούμε να κάνουμε γι’ αυτό;
Εμείς πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν ανήκουμε σε κανέναν. Ούτε στους γονείς μας. Ούτε σε μας ανήκει κανείς – ούτε καν τα παιδιά μας. Πρέπει να καταλάβουμε ότι η εξουσία πάνω σε άνθρωπο είναι καταστροφική.
Πώς μπορούμε να το αποφύγουμε;
Μόνο αν συνειδητοποιήσουμε πως δεν ανήκουμε σε κανέναν, παρά μόνο στον εαυτό μας. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να μας εξουσιάζει, να μας υπαγορεύει πως να ζήσουμε, τι να σκεφτούμε, τι να αισθανθούμε.
Γι’ αυτό χρειάζεται να μάθουμε να προστατεύουμε τον εαυτό μας. Να διερευνούμε τα κίνητρά των άλλων. Είναι απαραίτητο να μη δείχνουμε εμπιστοσύνη με αφέλεια, να δίνουμε χρόνο στον εαυτό μας για να σκεφτόμαστε αυτά που μας συμβαίνουν και αν αυτά που προέρχονται από τους άλλους, αν μας ωφελούν.
Βέβαια, η ευθύνη δεν είναι των άλλων , αλλά δική μας.
Εμείς επιτρέπουμε να μας λεηλατούν. Εμείς επιτρέπουμε να προδίδουμε τα όνειρά μας για χάρη των άλλων.
Εμείς επιτρέπουμε να μη βλέπουμε τον εαυτό μας, παρά μόνο μέσα από τους γονείς μας, το σύντροφό μας, τα παιδιά μας…
Είναι καιρός λοιπόν να δούμε τον εαυτό μας στα μάτια και να τον ρωτήσουμε αν είναι ικανοποιημένος από τη ζωή του και ευτυχισμένος. Αν η απάντηση είναι αρνητική, τότε είναι ανάγκη να λάβουμε δράση. Δε χρειάζεται να φύγουμε ή να ακυρώσουμε τη ζωή μας. Γιατί πολλές φορές η φυγή δεν είναι λύση (για άλλες όμως είναι Η λύση).
Χρειάζεται να βάλουμε τα όριά μας και να προστατέψουμε τον εαυτό μας, ώστε να μη φτάσουμε ποτέ να εξαρτηθούμε από κάποιον άλλον.
Πώς όμως βάζω όρια στους άλλους;
Μόνο αν ανακαλύψω τη δύναμή μου και ξέρω ποιος είμαι και τι αξίζω. Η μεγαλύτερη παγίδα είναι να περιμένουμε να μας πουν οι άλλοι τι αξίζουμε!
Ποιος νομίζετε ότι αντέχει ν ’αναγνωρίσει κάποιον που μπορεί να είναι πάνω από αυτόν; Πώς μπορεί κάποιος ν’ αναγνωρίσει τις ελλείψεις του σε κάποιον που τα έχει καταφέρει στη ζωή του;
Μην επιτρέπετε σε κανέναν να ασκείς πάνω σας εξουσία με το συναίσθημα, το χρήμα ή με ό,τι άλλο. Γίνεται ανεξάρτητοι συναισθηματικά ακόμα και οικονομικά με το να πάρετε τη ζωή στα χέρια σας. Αποκτήστε δεξιότητες, βρείτε την ευκαιρία που ψάχνετε για να εξελιχθείτε και να προοδεύσετε. Αποφασίστε να ζείτε με τον τρόπο που εσείς επιλέγετε κι όχι με τον τρόπο που είστε αναγκασμένοι.
Βέβαια, δεν εξαρτώνται όλα από εμάς, όπως μια αρρώστια, αλλά και πάλι έχετε την επιλογή να είστε ο εαυτό σας και να προστατεύσετε την ακεραιότητα σας.
Ακόμα κι αν έχετε αισθανθεί ποτέ πως έχετε προδωθεί, έχετε την επιλογή να μην προδώσετε τον εαυτό σας!
Σκεφτείτε το…
