Η εποχή έχει αλλάξει, οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν αλλάξει,ο εαυτός μας έχει αλλάξει…
Πόσες φορές έχω αντικρύσει συμπεριφορές ανθρώπων που ψάχνουν την ευκαιρία να μιλήσουν άσχημα και να τσακωθούν…
Πόσες φορές έχετε ακούσει να σας λένε ” παρακαλώ” ή ” ευχαριστώ”;
Έχετε νιώσει να σας προσέχουν, να σας σέβονται;
Δυστυχώς, τα παραπάνω στοιχεία μοιάζουν χαρακτηριστικά μιας άλλης εποχής…
Σήμερα οι άνθρωποι δεν φιλτράρουν τα λόγια που λένε, δεν νοιάζονται αν πληγώνουν ή προσβάλλουν τον άλλον.
Έχουν ξεχάσει τον πληθυντικό ευγενείας και δεν έχουν συναίσθηση ποιοί είναι και ποιον έχουν απέναντί τους. Δε νοιάζονται αν έχουν γνώση του θέματος που συζητούν ή αν ο άλλος έχει δίκιο.
Κάθε φορά που νιώθουν ότι απειλούνται μιλάνε άσχημα, προσβάλλουν, εξαπολύουν ύβρεις.
Έτσι αισθάνονται ότι υπερέχουν των άλλων, ότι αξίζουν περισσότερο από τους άλλους.
Αυτό όμως είναι ψευδαίσθηση.
Το ζήτημα όμως δεν είναι οι άλλοι, αλλά εμείς.
Εμείς πώς συμπεριφερόμαστε στον εαυτό μας και στους άλλους;
Αρχικά, πρέπει να διευκρινίσουμε τι εννοούμε ευγένεια.
Ευγένεια είναι η καλοπροαίρετη στάση απέναντι στον εαυτό μας και τους άλλους. Η επιλογή κατάλληλων λέξεων που διασφαλίζουν την αξιοπρέπειά μας και την αξιοπρέπεια των άλλων. Η συναίσθηση των ορίων μας απέναντι στα ζητήματα των άλλων, δηλαδή η διακριτικότητα. Η έλλειψη κριτικής σε θέματα που δε μας αφορούν και φυσικά η κατανόηση.
Αυτό που συνοδεύει την ευγένεια είναι το χαμόγελο! Ένας ευγενικός άνθρωπος είναι χαμογελαστός, διατεθειμένος να επικοινωνήσει με τον άλλον ουσιαστικά κι όχι ανταγωνιστικά, έχοντας απαλή χροιά στη φωνή, ελέγχοντας το θυμό και τ’ αρνητικά του συναισθήματα και επιλέγοντας λέξεις που ομορφαίνουν τη συζήτηση και την οδηγούν στο επιθυμητό αποτέλεσμα.
Ποιο είναι το αποτέλεσμα;
- Μπορούμε να συνεννοηθούμε, να επικοινωνήσουμε και η δημιουργήσουμε ουσιαστικές διαπροσωπικές σχέσεις.
- Είμαστε ευγενικοί για εμάς.
- Δημιουργούμε αρμονικές συνθήκες στο μυαλό μας αλλά και στο περιβάλλον μας.
- Έχουμε την ευκαιρία να δηλώσουμε την ευχαρίστησή μας και την ευγνωμοσύνη μας σε όσους την αξίζουν
- Εστιάζουμε στα καλά που μας συμβαίνουν και δεν κάνουμε μόνο παρατηρήσεις για τα κακά.
- Δεν προσβάλλουμε κάποιον επειδή είμαστε ανασφαλείς και θέλουμε να εκτονώσουμε το θυμό μας.
- Σεβόμαστε τον άλλον και τον κατανοούμε
- Εκφράζουμε την άποψή μας ή διαφωνούμε, με σκοπό να δηλώσουμε με ευγένεια και σταθερότητα τη θέση μας και να κατανοήσουμε τον άλλον.
- Βάζουμε στη ζωή μας το “ευχαριστώ”, “παρακαλώ” και το ” συγγνώμη” όταν κρίνεται απαραίτητο.
- Αναγνωρίζουμε ποιον έχουμε απέναντί μας.
Η ευγένεια είναι ένδειξη ποιοτικού χαρακτήρα και φυσικά είναι κάτι που διδάσκεται.
Οι γονείς φροντίζουν να μαθαίνουν στα παιδιά τους να σέβονται τον εαυτό τους και τους άλλους. Να μετράνε τα λόγια που λένε και να έχουν την επίγνωση των λόγων τους.
Σε καμία περίπτωση δε μιλάμε στον άλλον με σκοπό να τον πληγώσουμε ή να τον προσβάλουμε.
Παράλληλα, οι γονείς επιβάλλεται να προσέχουν το επίπεδο του διαλόγου μεταξύ τους και να μην εκτονώνονται εξαπολύοντας ύβρεις μεταξύ τους.
Το αποτέλεσμα θα είναι οδυνηρό για όλη την οικογένεια και κυρίως για τα παιδιά που θα έχουν χάσει τον αυτοσεβασμό τους και την ικανότητα να σέβονται τους άλλους.
Σ ‘αυτήν την περίπτωση τα νεαρά μέλη της οικογένειας θα έχουν καταδικαστεί σε έναν φαύλο κύκλο για όλη τους τη ζωή.
Το σχολείο μπορεί να μάθει στους μαθητές να είναι ευγενικοί με το παράδειγμα. Οι ίδιοι οι δάσκαλοι οφείλουν “να εκπαιδεύουν” τους μαθητές μέσω της δικής τους συμπεριφοράς.
Εξάλλου τι μπορεί να κερδίσει ένας δάσκαλος όταν συμπεριφέρεται με αγένεια από το να πέσει στα μάτια των μαθητών του και να κάνει τους μαθητές να χάσουν τον αυτοσεβασμό τους;
Όταν οι άνθρωποι χάσουν τον αυτοσεβασμό τους γίνονται αγενείς, δεικτικοί, επιθετικοί,γιατί απλά δεν
έχουν τίποτα άλλο να χάσουν.
Τι λέτε λοιπόν;
Εσείς θα φορέσετε το κουστούμι “της ευγένειας”;
