Η μετά covid εποχή έφερε στο προσκήνιο πολλά από τα θέματα που αφορούν τις διαπροσωπικές σχέσεις. Ένα τεράστιο πρόβλημα που αναδύθηκε ήταν αυτό της φιλίας.Το συναίσθημα που πλανάται αυτόν τον καιρό είναι η μοναξιά. Άνθρωποι μόνοι, μικροί και μεγάλοι, αγόρια και κορίτσια, άνδρες και γυναίκες κάθε ηλικίας. Πολλοί παραπονιούνται για το πόσο άλλαξε ο κόσμος και πολλοί σιωπηλά υποφέρουν. Στο παρελθόν υπήρχε ο συμμαθητής, ο συγγενής, ο γείτονας. Σήμερα πού χάθηκαν όλοι αυτοί;
Τούς εξαφάνισε το Facebook, η έλλειψη κοινωνικής παιδείας και ο εγωισμός… Η παιδαγωγική επιστήμη αναφέρει πως οι σχέσεις που δημιουργούνται σε μια τάξη σχολείου οφείλονται στον δάσκαλο. Αυτός θα διατηρήσει τις ισορροπίες, θα διδάξει το σεβασμό με τη συμπεριφορά του, αυτός θα μάθει στα παιδιά να εκτιμούν τον εαυτό τους και τους άλλους. Χρειάζεται όμως ο δάσκαλος να έχει στόχο να μάθει στα παιδιά το μοίρασμα των σκέψεων και τη συνύπαρξή τους σε μια τάξη και κατ΄ επέκταση στο προαύλιο ή στις εξωσχολικές τους δραστηριότητες. Βέβαια, αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με κανόνες που ορίζουν τη συναναστροφή και που βοηθούν να παιδιά να μάθουν να χτίζουν φιλίες.
Υπάρχουν κανόνες για τη συναναστροφή και για τη δημιουργία μιας φιλίας;
Φυσικά! Κανόνες που έχουν διδαχθεί πρώτα από την οικογένεια. Η οικογένεια μέσω του παραδείγματος των γονέων μαθαίνουν να ακούν. Μαθαίνουν να καταλαβαίνουν αυτό που τους λέει ο άλλος και να απαντούν με σεβασμό. Τα παιδιά με την καθοδήγηση των γονέων μαθαίνουν να συναισθάνονται τον διπλανό τους, να τον συμπονούν και να ενδιαφέρονται γι’ αυτόν. Τούς διδάσκουν το διάλογο και όχι τη χειροδικία. Τους διδάσκουν να βλέπουν το καλό στον άλλον και να προσπαθούν να δημιουργήσουν φιλίες.
Γιατί όμως σήμερα τα παιδιά είναι πολύ σκληρά, αδιάφορα και συναισθηματικά κενά και μόνα;
Η φιλία δημιουργεί αναμνήσεις και η ζωή χωρίς όμορφες αναμνήσεις δε μετρά… Στις αναμνήσεις μας όμως δεν μπορούμε να είμαστε μόνοι ,γιατί τότε αυτές δε έχουν καμία αξία για να διατηρηθούν στη μνήμη μας. Κάθε ανθρώπινη συναναστροφή χρειάζεται προσπάθεια. Χρειάζεται να είμαστε ευγενικοί και να κατανοούμε τον άλλον. Να βγαίνουμε από το δικό μας μικρόκοσμο και να είμαστε διατεθειμένοι να γνωρίσουμε τον κόσμο του άλλου. Να θέτουμε τα δικά μας όρια και να τολμάμε να δεθούμε συναισθηματικά με τον άλλον.
Γιατί νομίζετε ότι οι άνθρωποι αποφεύγουν τη συναναστροφή, να δημιουργήσουν δηλαδή μια φιλία; Γιατί απλά δεν είναι αυθεντικοί. Δεν ενδιαφέρονται να προσπαθήσουν να γνωρίσουν τον εαυτό τους αλλά ούτε και τους άλλους. Δεν ενδιαφέρονται να προσπαθήσουν να χτίσουν μια σχέση φιλίας και να ρισκάρουν τη συναισθηματική τους ασφάλεια. Βολεύονται στον εγωισμό και στη μικροψυχία.
Και που οδηγεί αυτό; Μάλλον στη μοναξιά και στην κατάθλιψη…
