Όλο και περισσότεροι γονείς παραπονιούνται ότι τα παιδιά τους δεν τους ακούνε. Έχετε αναρωτηθεί γιατί;
Μήπως τα παιδιά μας δε μας ακούνε, γιατί απλά δεν τα ακούμε εμείς;
Πολλές φορές τα παιδιά μας αντιδρούν στις συμβουλές μας, επειδή δεν αντέχουν να ακούν. Δε μας αντέχουν, διότι έχουμε μάθει να μιλάμε κι όχι να τα ακούμε.
Όταν λέμε ακούω τα παιδί μου σημαίνει ότι όταν αρχίζει μια συζήτηση, δεν αρχίζω να λέω τι σκέφτομαι εγώ, αλλά ρωτάω τι σκέφτεται αυτό, γιατί σκέφτεται έτσι, τι εννοεί.
Χρειάζεται να ακούμε ενεργητικά. Το ζητούμενο δεν είναι να πούμε στο παιδί μας αυτά που σκεφτόμαστε εμείς, αλλά να μάθουμε πώς αισθάνεται εκείνο, τι τον προβληματίζει, τι φοβάται,
Χρειάζεται να γνωρίσουμε τα παιδιά μας, γιατί είναι άλλοι άνθρωποι με διαφορετικό χαρακτήρα και ξεχωριστή ψυχοσύνθεση από εμάς. Τα παιδιά μας δεν είμαστε εμείς!
Γνωρίστε τα παιδιά σας, ρωτήστε τους για την καθημερινότητά τους, για τις σκέψεις τους. Ενθαρρύνετέ τα να επικοινωνούν τους φόβους τους και τα προβλήματά τους και κατευθύνετέ τα να βρίσκουν λύσεις!
Ο ρόλος του γονέα είναι να συμπαραστέκεται και να βοηθά το παιδί του έχοντας πάντα στο μυαλό του ότι δίνει συμβουλές που είναι καλές για το παιδί κι όχι …για τον ίδιο!
