Οι μαθητές της σχολικής ηλικίας επιστρέφουν στα θρανία λίγο καιρό πριν ολοκληρωθεί το σχολικό έτος! Σε άλλες περιόδους θα μας φαινόταν οξύμωρο, αλλά στην παρούσα περίοδο τα παιδιά γυρίζουν στο γνώριμο περιβάλλον τους …κουρασμένα!
Πολλοί μαθητές της προσχολικής, σχολικής ηλικίας αλλά και φοιτητές μετά τις τελευταίες πληροφορίες, έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους. Η επίδοσή τους έχει μειωθεί, όπως και η διάθεσή τους για διάβασμα και επανένταξή τους στις λειτουργίες του σχολείου. Οι μαθητές αντιμετώπισαν δυσκολίες , όπως η αναγκαστική προσαρμογή στην ηλεκτρονική τάξη, ο εγκλεισμός στο σπίτι, η αποξένωση από τους φίλους τους, αλλά και ο «εγκλεισμός» στον εαυτό τους. Αρκετά παιδιά αισθάνονται αδύναμα να εκφράσουν τα συναισθήματά τους, δεν μπορούν να προγραμματιστούν- κάτι που ίσχυε και κατά την περίοδο του εγκλεισμού- και δεν μπορούν να αποκοπούν από την ενασχόλησή τους με το διαδίκτυο. Οι φίλοι τους, η διασκέδασή τους, η παρηγοριά τους βρίσκεται εκεί…
Πώς μπορεί να αισθάνονται οι μαθητές;
Βιώνουν το αίσθημα της μοναξιάς, είναι μελαγχολικοί και οι έφηβοι μαθητές ενδέχεται να εκδηλώνουν θυμό και παραίτηση από τις υποχρεώσεις του σχολείου. Τα μικρότερα παιδιά κινούνται μηχανικά και διαμαρτύρονται ότι το σχολείο τους «κουράζει», ενώ κάποια εκμυστηρεύονται πως καλύτερα θα ήταν να μένουν σπίτι(!).
Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά;
Ως γονείς
- Εξηγούμε στα παιδιά ότι είναι απαραίτητο να εφαρμόζουμε συγκεκριμένα μέτρα πρόληψης και στο σχολείο, όπως τακτικό πλύσιμο των χεριών- Σε μικρότερα παιδιά υπενθυμίζουμε τους κανόνες και επισημαίνουμε την αξία τους, αξιοποιώντας δραστηριότητες ζωγραφικής, βίντεο και γενικά μια παιχνιδιάρικη διάθεση που υπενθυμίζει αλλά δεν αγχώνει το παιδί.
- Συζητάμε με το παιδί πως ακολουθούμε τους κανόνες υγιεινής σε καθημερινή και μόνιμη βάση, εφόσον το πρόβλημα του κορονοϊού υπάρχει ακόμα, και τα καθοδηγούμε στο τι πρέπει να κάνουν σε περίπτωση που αδιαθετήσουν στο σχολείο και σε ποιον πρέπει να απευθυνθούν
- Ενθαρρύνουμε τα παιδιά να επανασυνδεθούν με τους συμμαθητές τους, ώστε να αισθανθούν ασφαλείς. Ακούμε προσεκτικά τους προβληματισμούς τους και συζητάμε μαζί πιθανούς τρόπους επανασύνδεσης με τους φίλους και τους συμμαθητές τους
- Τηρούμε πρόγραμμα στη διατροφή και στον ύπνο, ώστε ο μαθητής να επανέλθει στην κανονικότητα του σχολείου.
- Είμαστε διαθέσιμοι να συζητήσουμε και κυρίως να «ακούσουμε» τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες των παιδιών. Είμαστε διαθέσιμοι στο παιδί για να μιλήσει μαζί μας, εφόσον το επιθυμεί, χωρίς να το πιέζουμε.
- Καθησυχάζουμε τα παιδιά με το να είμαστε περισσότερο διαθέσιμοι για εκείνα και αφιερώνουμε χρόνο για δραστηριότητες μαζί τους.
- Απαντούμε στις ερωτήσεις των παιδιών όσες φορές και αν χρειαστεί.
- Αίσθηση ασφάλειας- Τα παιδιά έχουν ανάγκη να μας εμπιστευτούν προκειμένου να νιώσουν ασφάλεια. Ειδικότερα τα παιδιά μικρότερης ηλικίας έχουν την ανάγκη να πιστεύουν ότι οι γονείς μπορούν να τα προστατεύουν από ο,τιδήποτε αισθάνονται ως απειλή.
- Δεν τα κατηγορούμε και δεν τους αποδίδουμε ευθύνες, αλλά τα υποστηρίζουμε και τα καθοδηγούμε!
- Οφείλουμε να κάνουμε τα παιδιά μας να πιστέψουν ότι είμαστε δίπλα τους και θα τα βοηθήσουμε να βγουν πιο δυνατά από αυτή τη δοκιμασία
- Συζητάμε, συμφωνούμε και δημιουργούμε γι’ αυτά ένα πρόγραμμα ξεκούρασης μετά το σχολείο και μελέτης , αλλά και σύντομης βόλτας στο πάρκο ή στη θάλασσα ( για τους μικρούς μαθητές)
Ως γονείς οφείλουμε να είμαστε πιο συγκροτημένοι, να παίρνουμε σωστές αποφάσεις για τα παιδιά μας, να ορίζουμε τα όρια μεταξύ γονέων και παιδιών και να τους μεταδίδουμε το αίσθημα της ασφάλειας και της αισιοδοξίας.
Βασικό «φάρμακο» για την επίτευξη των παραπάνω είναι να αφιερώνουμε δημιουργικό χρόνο, να επιδιώκουμε να συζητάμε μαζί τους και να τα ενθαρρύνουμε να εξωτερικεύουν τα συναισθήματά τους, αλλά κυρίως να τα αγκαλιάζουμε και να τα αγαπάμε!
