Οι επιπτώσεις του εγκλεισμού και της τηλε-εκπαίδευσης στους εφήβους
Οι μαθητές του Λυκείου επέστρεψαν στα θρανία τους μετά από πολύ καιρό απουσίας . Όλοι παραπονιούνται ότι είναι κουρασμένοι, πράγμα φυσιολογικό, αφού προέρχονται από μια μακρά περίοδο εγκλεισμού-που δεν έχει τελειώσει ακόμα-, στην οποία όλοι καλούμασταν και καλούμαστε να προσαρμοστούμε.
Καταρχάς, ακόμα και τα παιδιά γνωρίζουν ότι δεν θα υπάρξει για πολύ καιρό η κανονικότητα που γνωρίζαμε πριν. Θα μεταβούμε σε μια νέα κανονικότητα, όπου η κοινωνική απομόνωση των ανθρώπων και η απόσταση θα παραμείνει για πολύ καιρό στις συνειδήσεις μας… εξάλλου η μάσκα έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας αλλά και στη ζωή των μαθητών, καθώς και η σωματική απόσταση, με αποτέλεσμα να έχει ατονήσει η σημασία της έκφρασης του προσώπου αλλά και το χαμόγελο…
Οι μαθητές βιώνουν πιο έντονα τις ψυχολογικές επιπτώσεις της πανδημίας, αφού από τη φύση τους έχουν την ανάγκη της επαφής και της συναναστροφής με τους συμμαθητές αλλά και με τους δασκάλους τους. Βέβαια, το αίσθημα του φόβου υπάρχει, όπως και ο θυμός…
Από την άλλη πλευρά η τηλε-εκπαίδευση είναι πλέον μόνιμο στοιχείο της καθημερινότητάς τους και οι μαθητές αισθάνονται έντονα την υποχρέωση της καθήλωσης μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή και την προσαρμογή τους σε μια διαδικασία που είναι ενάντια της ηλικίας τους, της ψυχοσύνθεσής τους και της φύσης τους.
Τώρα όμως καλούνται οι μαθητές λυκείου να επιστρέψουν στο σχολείο, με τον διαρκή φόβο να μην αρρωστήσουν αλλά και με την αγωνία να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα.
Είναι γεγονός πως για κάποιους μαθητές οι ελλείψεις στα μαθήματα είναι ανυπέρβλητες, για άλλους ο εγκλεισμός τούς έχει δημιουργήσει ψυχολογική απομόνωση, για άλλους θυμό και για όλους κόπωση και ανησυχία για το μέλλον. Οι έφηβοι μαθητές αισθάνονται πως η σχολική χρονιά του εγκλεισμού είναι μια χαμένη χρονιά, πράγμα που τους οδηγεί στο αίσθημα της ματαίωσης αλλά και της εγκατάλειψης της προσπάθειας για τη βελτίωση του εαυτού τους.
Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τους έφηβους μαθητές να προσαρμοστούν στην επιστροφή στο σχολείο;
Ως γονείς/ εκπαιδευτικοί
- Κάνουμε συχνά συζητήσεις μαζί τους για την αξία της ευελιξίας και της προσαρμοστικότητας
- Επιδιώκουμε την επικοινωνία μαζί τους, όπου καλλιεργούμε «το μοίρασμα» των σκέψεων και των συναισθημάτων μας
- Επιβραβεύουμε κάθε προσπάθειά τους σχετικά με τη διαχείριση του χρόνου τους και το διάβασμα.
- Τους ενθαρρύνουμε και τους βοηθάμε να καλλιεργήσουν κίνητρα για συγκεκριμένους βραχυπρόθεσμους ή μακροπρόθεσμους στόχους
- Μαθαίνουμε τους εφήβους όχι μόνο να αναγνωρίζουν την αναβλητικότητά τους και τα λάθη τους, αλλά και να ανακτούν πολύ γρήγορα τον έλεγχο των μαθημάτων και της κατάστασης που επιθυμούν
- Βοηθάμε τα παιδιά με το παράδειγμά μας, να σκέφτονται θετικά και να εκδηλώνουν μαχητικότητα για τους στόχους που θέλουν να πετύχουν. Αυτό θα τούς μάθει την αξία της ελπίδας και της αισιοδοξίας
- Ορίζουμε συγκεκριμένους στόχους
- Δηλώνουμε συμπαράσταση στους μαθητές
- Τα φροντίζουμε, τα νοιαζόμαστε
- Τα αγαπάμε!!!
Οι έφηβοι καλούνται ν’ αντιμετωπίσουν μια κατάσταση δύσκολη όχι μόνο γι΄αυτούς αλλά και για τις υπόλοιπες κοινωνικές ομάδες. Αυτό όμως δε σημαίνει πως εμείς οι ενήλικοι πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι ακόμα παιδιά. Μας χρειάζονται περισσότερο από ποτέ και είμαστε υποχρεωμένοι να τους αγκαλιάσουμε και να τους συμπαρασταθούμε!
Ζούμε σε μια εποχή που ευνοεί τη σύγχυση στο μυαλό, στην καρδιά αλλά και στη ζωή των ανθρώπων. Είναι χρέος μας να διατηρήσουμε την ψυχική ισορροπία τόσο τη δική μας όσο και των παιδιών μας/ μαθητών μας!!!
Πηγή: https://enimerosi-news.gr/oi-efivoi-epistrefoun-sto-scholeio/
