Ξέρεις γιατί είσαι μόνος; Γιατί αισθάνεσαι μόνος; Γιατί τίποτα δε σε ευχαριστεί και νομίζεις ότι δεν έχεις τίποτα να μοιραστείς με τους άλλους;
Στη ζωή υπάρχουν εμείς και οι άλλοι. Ας αρχίσουμε από το εγώ, να περάσουμε στους άλλους για να γίνουμε εμείς. Αλήθεια, έχετε αναρωτηθεί ποιους ανθρώπους χρειαζόμαστε δίπλα μας; Πώς μπορούμε να επιλέξουμε τους ανθρώπους με τους οποίους θα συσχετιστούμε; Πώς μπορούμε να «αντέξουμε» τους ανθρώπους που «επιβάλλεται» να συναναστραφούμε;
Τον τελευταίο καιρό, στην μετά covid εποχή τα παιδιά δείχνουν όλο και πιο ανήσυχα, πιο προβληματισμένα… τι είναι αυτό που τους συμβαίνει;
Σε πολλές συνεδρίες παραπονιούνται ότι οι άλλοι δεν τους καταλαβαίνουν, δεν αισθάνονται τις ανάγκες τους, με αποτέλεσμα αυτοί θυμώνουν, να στεναχωριούνται και άλλοτε να απελπίζονται. Το παράπονο τους αυτό από που πηγάζει; Γιατί οι άνθρωποι στις μέρες μας αισθάνονται ένα μόνιμο παράπονο; Γιατί βρίσκονται σε μια ρουτίνα που τους στεναχωρεί και τους καθηλώνει;
Η μετά covid εποχή έφερε στο προσκήνιο πολλά από τα θέματα που αφορούν τις διαπροσωπικές σχέσεις. Ένα τεράστιο πρόβλημα που αναδύθηκε ήταν αυτό της φιλίας.Το συναίσθημα που πλανάται αυτόν τον καιρό είναι η μοναξιά. Άνθρωποι μόνοι, μικροί και μεγάλοι, αγόρια και κορίτσια, άνδρες και γυναίκες κάθε ηλικίας. Πολλοί παραπονιούνται για το πόσο άλλαξε ο κόσμος και πολλοί σιωπηλά υποφέρουν.
Εστία: ο όνομά της σημαίνει «οίκος και εστία» δηλαδή το σπίτι και οι ένοικοι του. Στην αρχαία εποχή, εστία ήταν η φωτιά που έκαιγε στο κέντρο του σπιτιού στη οποία φτιαχνόταν το φαγητό και γίνονταν οι συγκεντρώσεις των μελών της οικογένειας. Σήμερα υπάρχει εστία; Υπάρχει χώρος και χρόνος για επικοινωνία των ανθρώπων που «συγκατοικούν» ακόμα κι αν έχουν δεσμούς αίματος;
Ένας χρόνος ακόμα φεύγει κι ένας χρόνος είναι έτοιμος να έρθει… Όλα τρέχουν γρήγορα, αλλά εμείς; Πόσο τρέχουμε και πόσο είμαστε «εδώ»; Αν κάνουμε έναν απολογισμό, τί μπορούμε να θυμηθούμε; Ποια συναισθήματα έχουμε βιώσει αυτήν τη χρονιά που πέρασε και ποιες είναι οι αναμνήσεις μας; Τι σκέψεις κάναμε και τι πετύχαμε για μας και για τους αγαπημένους μας; Ή μήπως τελικά ζήσαμε μια χρονιά «στον αυτόματο», χωρίς να θυμόμαστε πολλά και να έχουμε σκεφτεί τίποτα;
Η επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων παραμένει ακόμα αγαθό και στις μέρες μας Το τελευταίο διάστημα πολλοί άνθρωποι μού εκφράζουν τον προβληματισμό τους σχετικά με τη δυνατότητα να εκφραστούν ή με τον τρόπο με τον οποίο εκφράζονται. Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον και μπορεί να υπάρξει και να αισθανθεί καλά σε ένα σύνολο ανθρώπων. Αυτό το σύνολο μπορεί να είναι ο σύντροφος, η οικογένεια, οι συγγενείς οι φίλοι…
Πολλές φορές αναρωτιόμαστε ποιοι είμαστε και που πάμε. Ποιος είναι ο δρόμος της ζωής μας. Αναρωτιόμαστε αν εκπληρώνουμε το σκοπό της ζωής μας στην καθημερινότητα μας, στο παρελθόν αλλά και στο μέλλον μας…
Copyright 2021 by Κleoniki Pantazi. All rights reserved | Πολιτική Απορρήτου
