Εστία: ο όνομά της σημαίνει «οίκος και εστία» δηλαδή το σπίτι και οι ένοικοι του. Στην αρχαία εποχή, εστία ήταν η φωτιά που έκαιγε στο κέντρο του σπιτιού στη οποία φτιαχνόταν το φαγητό και γίνονταν οι συγκεντρώσεις των μελών της οικογένειας. Σήμερα υπάρχει εστία; Υπάρχει χώρος και χρόνος για επικοινωνία των ανθρώπων που «συγκατοικούν» ακόμα κι αν έχουν δεσμούς αίματος;
Μαμά, Μαμά, που είσαι; Φοβάμαι! Φοβάμαι γιατί νιώθω μόνος μου. Εσύ είσαι απορροφημένη στις σκέψεις σου, στα προβλήματά σου ή… στο κινητό σου! Εγώ είμαι δίπλα σου και δε με βλέπεις… παίζω μόνος μου, βλέπω τηλεόραση μόνος μου, σκέφτομαι μόνος μου…
Αλήθεια, γνωρίζουμε πόσο σημαντική είναι μια καθημερινή συνήθεια, όπως το στρώσιμο το κρεβατιού, και ότι τίποτα στη ζωή μας δεν είναι τυχαίο; Είναι αξιοθαύμαστο πόσο μια τόσο απλή συνήθεια μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο σκέψης, το πείσμα μας, αλλά και τη ζωή μας ολόκληρή!
Έχουν περάσει πάνω από πέντε μήνες που είμαστε κλεισμένοι στο σπίτι μας,πέντε μήνες είναι κλεισμένα και τα παιδιά μας. Αλήθεια,έχουμε σκεφτεί πώς αισθάνονται τα παιδιά όλο αυτό το διάστημα μόνα στο σπίτι,όταν εμείς οι μαμάδες πάμε για δουλειά ή δουλεύουμε μέσα σ’ αυτό; Το παιδί έχει ξεχάσει πώς είναι να τρέχει,να παίζει με τα’ άλλα παιδιά στο σχολείο, να κάνει τα χόμπυ του και να βλέπει «δια ζώσης» τους φίλους του.. Ο έφηβος έχει αποστασιοποιηθεί από τις δραστηριότητές του και έχει χάσει το «φευγιό» του. «Ξεφεύγει» κάνοντας πλοήγηση στο διαδίκτυο ενώ μέσα του αισθάνεται ότι «βράζει» κι ασφυκτιά!
