Μαμά, Μαμά, που είσαι; Φοβάμαι! Φοβάμαι γιατί νιώθω μόνος μου. Εσύ είσαι απορροφημένη στις σκέψεις σου, στα προβλήματά σου ή… στο κινητό σου! Εγώ είμαι δίπλα σου και δε με βλέπεις… παίζω μόνος μου, βλέπω τηλεόραση μόνος μου, σκέφτομαι μόνος μου…
Μαμά, Μαμά, που είσαι; Φοβάμαι! Φοβάμαι γιατί νιώθω μόνος μου. Εσύ είσαι απορροφημένη στις σκέψεις σου, στα προβλήματά σου ή… στο κινητό σου! Εγώ είμαι δίπλα σου και δε με βλέπεις… παίζω μόνος μου, βλέπω τηλεόραση μόνος μου, σκέφτομαι μόνος μου…
Έχουν περάσει πάνω από πέντε μήνες που είμαστε κλεισμένοι στο σπίτι μας,πέντε μήνες είναι κλεισμένα και τα παιδιά μας. Αλήθεια,έχουμε σκεφτεί πώς αισθάνονται τα παιδιά όλο αυτό το διάστημα μόνα στο σπίτι,όταν εμείς οι μαμάδες πάμε για δουλειά ή δουλεύουμε μέσα σ’ αυτό; Το παιδί έχει ξεχάσει πώς είναι να τρέχει,να παίζει με τα’ άλλα παιδιά στο σχολείο, να κάνει τα χόμπυ του και να βλέπει «δια ζώσης» τους φίλους του.. Ο έφηβος έχει αποστασιοποιηθεί από τις δραστηριότητές του και έχει χάσει το «φευγιό» του. «Ξεφεύγει» κάνοντας πλοήγηση στο διαδίκτυο ενώ μέσα του αισθάνεται ότι «βράζει» κι ασφυκτιά!
Έχετε σκεφτεί πόσο έχουν κουραστεί οι μαθητές από την τηλεκπαίδευση; Θεωρητικά δε μετακινούνται και έχουν περισσότερη ευελιξία στην παρακολούθηση και στο διάβασμα της ημέρας. Είναι όμως αλήθεια;