Πολλά ακούγονται τις τελευταίες μέρες για την ευθύνη του ανθρώπου, της κοινωνίας και της πολιτείας… Ας δούμε τα πράγματα από διαφορετική οπτική γωνία και να μιλήσουμε για την ανοχή. Πόσοι ξέρετε τι σημαίνει ανοχή; Πόσοι ξέρετε πως, παρόλο που η κοινωνία και η οικογένεια έχει μάθει τους ανθρώπους «να ανέχονται», η ανοχή έχει καταστροφικές επιπτώσεις στη ζωή μας, αλλά και στην κοινωνία;
Η εποχή έχει αλλάξει, οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν αλλάξει,ο εαυτός μας έχει αλλάξει… Πόσες φορές έχω αντικρύσει συμπεριφορές ανθρώπων που ψάχνουν την ευκαιρία να μιλήσουν άσχημα και να τσακωθούν… Πόσες φορές έχετε ακούσει να σας λένε ” παρακαλώ” ή ” ευχαριστώ”; Έχετε νιώσει να σας προσέχουν, να σας σέβονται; Δυστυχώς, τα παραπάνω στοιχεία μοιάζουν χαρακτηριστικά μιας άλλης εποχής…
Όλοι ξέρουμε ότι η αρετή- καλοσύνη και η κακία είναι αντίπαλες, αλλά και οι κυρίαρχες δυνάμεις του κόσμου τούτου. Πού δε συναντάμε την κακία; Μήπως, στις ειδήσεις, στις συμπεριφορές ή στις σκέψεις των σύγχρονων ανθρώπων; Εμείς τι κάνουμε γι’ αυτό;
Πρέπει να παραδεχτούμε πως επηρεαζόμαστε από τους συγγενείς που κάνουν πράγματα οδυνηρά, εγωιστικά και κάποιες φορές απαράδεκτα. Μπορεί να είναι ο πατέρας μας ή η μητέρα μας που δε σταματούν να μας συμβουλεύουν και να μας επικρίνουν, η πεθερά μας που μπορεί να προσπαθεί να μας δημιουργήσει ενοχές που έχουμε τη δική μας ζωή, ακόμα και το παιδί μας που είναι πολύ απαιτητικό και προσπαθεί να μας κάνει τη ζωή δύσκολη. Μπορεί να είναι η αδερφή ή ο αδερφός που μας απογοητεύουν.
Στην Ελλάδα λόγω του COVID-19 βιώνουμε εδώ και πολλούς μήνες τις δυσκολίες και τις επιπτώσεις της υποχρεωτικής καραντίνας, μένοντας σπίτι. Καλούμαστε λοιπόν, να διατηρήσουμε την ψυχική μας ισορροπία για να αντιμετωπίσουμε τον «αόρατο εχθρό». Παρόλα αυτά βιώνουμε το φόβο, τη θλίψη και σοβαρό άγχος για την επόμενη μέρα. Έχουμε συνειδητοποιήσει πως η ζωή μας χάσει τη σταθερότητα της καθημερινότητας και αισθανόμαστε κάποιες φορές μετέωροι…
