Έχετε ακούσει αυτή τη φράση; Έχετε νιώσει η καρδιά σας να πετάει από συγκίνηση; Έχετε αισθανθεί το «βάρος» της καρδιάς σας, όταν διανύετε μια δύσκολη περίοδο και όταν αντιμετωπίζετε δύσκολες καταστάσεις; Έχετε αντιληφθεί ότι τα χρόνια έχουν περάσει, ότι έχετε μεγαλώσει; Πώς νιώθετε;
Ας τα πάρουμε από την αρχή…
Όλοι οι ενήλικες σε κάποια φάση της ζωής τους περνούν τη λεγόμενη «κρίση ηλικίας». Άλλοι γίνονται οξύθυμοι και κάποτε επιθετικοί. Άλλοι κλείνονται στον εαυτό τους κι άλλοι «παίρνουν τα βουνά»(!).
Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί βλέπουμε το σώμα μας να μην μας ακολουθεί στα θέλω μας και στις προσδοκίες μας και να αντιλαμβανόμαστε ότι δεν μπορούμε πια να κάνουμε όσα θέλουμε. Γιατί βλέπουμε ότι τα νιάτα μας έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, και εμείς ίσως να μην έχουμε ακόμα τη ζωή που η καρδιά μας διψάει να έχει…
Το παρελθόν μας όμως δεν μπορεί να αλλάξει. Ούτε οι επιλογές και η αποφάσεις του παρελθόντος μπορούν να αλλάξουν. Αυτό δε σημαίνει ότι χρειάζεται να απογοητευόμαστε και να θλιβόμαστε.
Έχουμε συνηθίσει να εστιαζόμαστε στις δύσκολες και στενάχωρες στιγμές κι όχι σε όσα έχουμε επιτύχει, πόσα εμπόδια έχουμε προσπεράσει πόσο καλύτεροι έχουμε γίνει…
Συνήθως αυτοί που στη μέση ηλικία αισθάνονται ότι δεν έχουν γίνει αυτό που ήθελαν ή δεν έχουν τη ζωή όπως την ήθελαν, είναι οι άνθρωποι που άφησαν το ρεύμα της ζωής να τους παρασύρει, αφού δεν είχαν οι ίδιοι από την αρχή αποφασίσει το δρόμο που θα περπατούσαν στη ζωή τους.
Βέβαια, υπάρχουν και οι εξωγενείς παράγοντες ή καταστάσεις που δε μας επιτρέπουν να αποφασίσουμε απερίσπαστοι… όμως υπάρχει και η δυνατότητα να βάλουμε όρια σε ό,τι μας συμβαίνει που δεν προέρχεται από εμάς, αλλά αφορά εμάς.
Ναι, υπάρχουν καταστάσεις που μας υπερβαίνουν, αλλά ο εαυτός μας περιμένει να τον προστατέψουμε. Κανείς δεν πρόκειται να μας νοιαστεί ή να μας προστατέψει, αν εμείς οι ίδιοι δεν το κάνουμε για τον εαυτό μας. Και έτσι τα χρόνια περνούν. Κι εμείς νιώθουμε ελλιπείς με την ενδόμυχη επιθυμία ότι κάποιος θα μας φροντίσει και θα μας νοιαστεί.
Φυσικά και μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι που μας νοιάζονται, όχι όμως στο απόλυτο βαθμό που εμείς επιθυμούμε, γιατί πολύ απλά δεν μπορούν να είναι εμείς.
Τώρα όμως ας εστιαστούμε στο θέμα της καρδιάς. Ποτέ η καρδιά δε «μεγαλώνει» από τα χρόνια. Η καρδιά ανθίζει από τις όμορφες εμπειρίες και αναμνήσεις, από την αγάπη και τη φροντίδα και «μαραζώνει» από την γκρίνια, το θυμό, τη στεναχώρια και την κακία και την έλλειψη αποδοχής. Συνεπώς, για να μπορέσουμε να ζήσουμε μια ζωή όμορφη, όπως «φωνάζει» το μέσα μας, είναι ανάγκη να λάβουμε τα μέτρα μας.
Μπορούμε εδώ και τώρα να κάνουμε τις αλλαγές μας.
Δημιουργείστε το χώρο σας! Φτιάξτε μια γωνιά στο σπίτι που θα είναι δική σας! Εκεί που θα ηρεμείτε και θα ονειρεύεστε! Ναι, να ονειρεύεστε! Αρχίστε να ονειρεύεστε πώς θέλετε να είστε σχετικά με την εξωτερική σας εμφάνιση- αρχίστε γυμναστική, διατροφή, περιποιηθείτε!-
Ονειρευτείτε πως θέλετε να είναι η ζωή σας! Προγραμματίστε την έξοδό σας! Καλέστε φίλους στο σπίτι σας! Αποκτείστε νέους φίλους! Εσείς θα αποφασίσετε τη ζωή που θέλετε! Αρχίστε κάποιες δραστηριότητες που πάντοτε θέλατε να κάνετε!
Προπάντων όμως απομακρυνθείτε ψυχικά και συναισθηματικά από τους ανθρώπους που σας στεναχωρούν και σας πληγώνουν. Μην αφήνετε να σας στερούν τη χαρά και την αισιοδοξία! Μην τους επιτρέπετε να σας παρασύρουν στη μιζέρια της ψυχής και της καρδιάς τους. Μπορείτε να πάρετε τη ζωή στα χέρια σας! Να βάλετε τα δικά σας όρια: Αποφασίστε εσείς πώς θέλετε οι άλλοι να σας συμπεριφέρονται.
Στη σύγχρονη εποχή όλοι μπορούν να κάνουν τα πάντα. Η κοινωνία δεν αποκλείει πια κανέναν από καμιά δραστηριότητα και καμιά αλλαγή. Εσείς μπορείτε να δημιουργήσετε μια «ζωντανή» ζωή και να δώσετε ζωή στους αγαπημένους σας.
Τι περιμένετε λοιπόν;
